Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Ποπ και ροκ...

"Κάποτε...υπήρχε το λαϊκό, το έντεχνο, το ροκ/κάποτε υπήρξαν όλα αυτά πριν γίνουν ποπ..." λέει το πολύ καλό τραγούδι της Ευσταθίας, και είναι μια μεγάλη αλήθεια. Και να φανταστεί κανείς πως ο στίχος αυτός προέρχεται από ένα ποπ τραγούδι...
Κάποτε υπήρχε το ροκ, η τζαζ, το λαϊκό, το έντεχνο, η κλασσική και ως διακριτό είδος η ποπ. Τώρα το ροκ πέθανε και γεννήθηκε το λεγόμενο "alternative", που απέχει πολύ από τη ροκ αίσθηση και φιλοσοφία. Η επαναστατικότητα και η αμφισβήτηση, αξίες που είναι το DNA του κλασσικού ροκ, χάθηκαν τελείως και αντικαταστάθηκαν από  light μελωδίες και τελείως απολιτίκ και "εύκολο" στίχο. Η τζαζ αντικαταστάθηκε από την "acid jazz", το λεγόμενο "κουλτουρομπίτ", ένα είδος "μπιτακίου" για κουλτουριάρηδες και καλά. Chill out για ψαγμένα τυπάκια... Ακόμα και η κλασσική μουσική έχει μπασταρδευτεί με το ποπ. Τώρα οι τενόροι και οι σοπράνο "ψάχνονται" και με άλλα πράγματα... Μια χαρακτηριστική περίπτωση της νέας τάσης, οι ll Divo. Όσο για το λαϊκό, πρώτα έγινε σκυλάδικο και μετά λαϊκοπόπ. Και για το κατασκεύασμα του ethnic, ας μη μιλήσω καλύτερα...
Η ποπ μου αρέσει. Υπάρχει και σκεπτόμενη, ποιοτική ποπ, που την απολαμβάνω ιδιαίτερα. Στις μέρες μας όμως, ακόμα και η ποπ έχει γίνει....ποπ! Πάνε οι μέρες των Pet Shop Boys και των Depeche Mode. Τώρα καταναλώνουμε light και την ποπ μας...
Όλα έχουν γίνει ποπ...Με "ζαμπόν χωρίς λιπαρά", όπως λέει και σε ένα άλλο τραγουδάκι της η φίλη μου η Ευσταθία...

2 σχόλια:

  1. Η φθίνουσα πορεία της παγκόσμιας μουσικής σκηνής(όπως και της ελληνικής) είναι όντως κάτι το αδιαμφισβήτητο.Σίγουρα υπάρχουν και εξαιρετικά κομμάτια που βγαίνουνε κατά καιρούς,όμως οι πλειοψηφία είναι σαχλαμαρίτσες.Ειδικά η pop,για την οποία έκανες λόγο στο post σου,έχει μεταλλαχθεί σε ένα αδιάφορο και βαρετό μουσικό ρεύμα,ενώ σε προηγούμενες δεκαετίες έκανε θραύση και σε ωθούσε να βγεις έξω να διασκεδάσεις.Σήμερα είδα ότι ένα βίντεοκλιπ της Lady Gaga στο youtube έκανε κάπου 190εκ. views,πιστεύω ωστόσο ότι αν κυκλοφορούσε τα τραγούδια της τη δεκαετία του `80 π.χ. δύσκολα θα κατάφερνε να μπει στα charts.Επίσης,θα με βρεις απόλυτα σύμφωνο για τις μουσικές μεταλλάξεις της rock,της jazz κλπ.
    Όμως, από την άλλη ,με ψιλοεκνευρίζει η υπέρτατη ηρωοποίηση κλασσικών rock συγκροτημάτων και η προσκόλληση σ`αυτά σε σημείο εμμονής συνοδευόμενη με απαξίωση προς κάθετι καινούργιο(και δεν εννόω εσένα φυσικά).
    Τελειώνοντας το σχόλιο μου, θα επιθυμούσα να ξαναεπικρατήσει στο χώρο της μουσικής η αγάπη και το μεράκι για το αντικείμενο και να παραμεριστεί ο υπέρμετρος επαγγελματισμός,γιατί πιστεύω πως είναι ο κύριος υπεύθυνος για τη συρρίκνωση της ποιότητας των περισσότερων σημερινών τραγουδιών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχεις δίκιο. Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Κατά καιρούς βγαίνουν πολύ καλά συγκροτήματα και τραγούδια στο alternative, τη ποπ κτλ. Επίσης έχεις δίκιο όταν λες πως δε πρέπει να ηρωοποιούμε μέχρι εμμονής το κλασσικό ροκ. Είμαι υπέρ της εξέλιξης των μουσικών ειδών και δεν έχω την απαίτηση το ροκ να παραμείνει σε στυλ '70 εις τους αιώνας των αιώνων, ίδιο και απαράλλακτο. Απλά θεωρώ πως η κατεύθυνση που έχει πάρει πλησιάζει πιο πολύ τη ποπ, πλέον, παρά τη ροκ. Θα μπορούσε να εξελιχθεί μεν, χωρίς να χάσει τα δυναμικά του στοιχεία δε. Ίσως και να υπερέβαλα λίγο στο παραπάνω ποστ, αλλά ο ποιοτικός κατήφορος της μουσικής σήμερα με έχει εκνευρίσει λιγάκι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή