Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

Τρεις νεκροί κι έντεκα εκατομμύρια ζωντανοί-νεκροί...

Χθες δεν έγραψα τίποτα στο blog. Περίμενα να περάσει μια μέρα, για να ηρεμήσω λιγάκι, και να γράψω πιο νηφάλια. Βλέπω όμως ότι αυτό μου είναι αδύνατον και σήμερα. Και ότι, δυστυχώς, γράφοντας απλά αυτά που σκέπτομαι, δε θα μπορέσω να αποφύγω τις κοινοτυπίες. Καμιά φορά οι κοινοτυπίες είναι πιο κοντά στην αλήθεια...
Χθες, σε μια μεγαλειώδη πορεία, από τις μεγαλύτερες των τελευταίων ίσως δεκαετιών, πάνω από 150.000 κόσμου (μόνο στην Αθήνα, χώρια στην υπόλοιπη Ελλάδα) κατέβηκε στους δρόμους και είπε ένα μεγάλο "όχι" στην επαπειλούμενη παράδοση της χώρας σε ξένους κερδοσκοπικούς οργανισμούς και στα άγρια μέτρα που τη συνοδεύουν και που απειλούν να εξοντώσουν την ελληνική κοινωνία. Φυσικά, όπως πάντοτε, ο κόσμος κατέβηκε όχι ενωμένος αλλά κατακερματισμένος. ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, ΠΑΜΕ, αριστεριστές, αντιεξουσιαστές... Έστω. Κατέβηκε όμως. Συμμετείχε κι έδωσε το παρόν. Κι αυτό δείχνει πως κάτι αλλάζει στη συνείδηση του, βολεμένου στον καναπέ του και απολιτίκ, Νεοέλληνα. Ακόμα και αν χρειάστηκε να πιάσουμε πάτο, για να αρχίσει να συμβαίνει αυτό...
Τη συνέχεια τη ξέρουμε όλοι. Γνωρίζαμε ότι έκτροπα θα συμβούν. Πάντοτε συμβαίνουν στις μεγάλες πορείες. Δε περιμέναμε όμως να έχουμε και τρεις νεκρούς! Και μάλιστα με αυτόν το φριχτό και άνανδρο τρόπο. Διαβάζω μάλιστα στα blogs ότι άτομα με κουκούλες επιχείρησαν να κάψουν και το βιβλιοπωλείο του "Ιανού", τη στιγμή μάλιστα που είχε μέσα πολύ κόσμο. Ένας από αυτούς είπε στους ανθρώπους που ήταν μέσα: "Θα σας κάψουμε...". Στα χέρια τους κρατούσαν ένα άσπρο υγρό, παρόμοιο με αυτό που χρησιμοποίησαν οι "συνάδελφοί" τους, που έκαψαν τη Marfin. Στη δε Marfin, διάβασα πως, τη στιγμή που ήταν έτοιμοι να πετάξουν τις μοιραίες μολότοφ, κάποιοι περαστικοί τους είπαν: "Μη! Έχει μέσα κόσμο! Θα τους κάψετε!" Και η απάντηση ήταν: "Ας τους κάψουμε!". Το μόνο που ελπίζω είναι ότι τα παραπάνω δεν είναι αλήθεια και ότι δεν υπήρχε δολοφονική πρόθεση εκ μέρους τους. Όχι ότι αυτό αλλάζει το αποτέλεσμα...
Αμέσως μετά οι αστυνομικοί, βρίσκοντας πάτημα σε ότι προηγήθηκε, ξεκίνησαν τη γνωστή επιχείρηση-"σκούπα" στα Εξάρχεια. Εισέβαλαν σε κατάληψη στη Ζαΐμη, άνευ λόγου, συνέλαβαν αρκετά άτομα χωρίς στοιχεία αλλά "προληπτικά", ξυλοφορτώνοντας φυσικά πολλά από αυτά. Εισέβαλαν επίσης στο Στέκι Μεταναστών και το Δίκτυο για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα, στη Τσαμαδού, έσπασαν ότι βρήκαν μπροστά τους, έδειραν και τραυμάτισαν πολλούς παρευρισκομένους. Θραύσμα γυαλιού, μάλιστα, έκοψε τη φλέβα μιας κοπέλας, προκαλώντας της ακατάσχετη αιμορραγία. Ακόμα και σε δύο σπίτια εισέβαλαν, παραβιάζοντας κατάφωρα το ιδιωτικό άσυλο, κι έσπασαν τα χέρια και τα δόντια από δύο ενοίκους τους. Όλα αυτά δείχνουν πως μπάτσοι και κουκουλοφόροι είναι τελικά συμπληρωματικά στοιχεία και χρειάζονται ο ένας τον άλλο
Στη Βουλή, οι πολιτικοί μας κράτησαν ενός λεπτού σιγή. Αμέσως μετά άρχισαν τις αλληλοκατηγορίες. Ο Πρωθυπουργός μας συνέστησε να διαδηλώνουμε ειρηνικά, ενώ σήμερα, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, τα αντιλαϊκά μέτρα λιτότητας και η λήψη της "βοήθειας" από τη τρόικα ψηφίζονται στη Βουλή. Μας λέει με άλλα λόγια να κάτσουμε στα αυγά μας, ενώ πρόκειται, με δικές του ενέργειες, να κατακρεουργήσει τις ζωές μας...
Τι συμπέρασμα άραγε βγαίνει από όλα αυτά; Ο τραγικός απολογισμός πάνω απ' όλα. Τρεις νεκροί. Καμμένοι ζωντανοί από επαγγελματίες "επαναστάτες". Άνθρωποι που αρνήθηκαν να εργαστούν χθες, φοβούμενοι το αυτονόητο: πως σε μέρα μεγάλης πορείας, μια Τράπεζα στο Σύνταγμα είναι σχεδόν βέβαιο πως θα καεί. Άνθρωποι που απειλήθηκαν από τα αφεντικά τους πως, αν δεν δουλέψουν παρόλα αυτά, θα απολυθούν. Άνθρωποι που τους ανάγκασαν να εργαστούν μέσα σε ένα κτίριο χωρίς έξοδο κινδύνου, χωρίς επαρκή πυρασφάλεια, χωρίς να έχουν δώσει σε αυτούς καμία αντιπυρική εκπαίδευση και που τους κλείδωσαν μάλιστα μέσα (!), ενώ στους δρόμους οι μολότοφ λυσσομανούσαν. Άνθρωποι που παγιδεύτηκαν σε ένα κτίριο σαν τα ποντίκια και οι "έξω" βρήκαν την ευκαιρία να τους αφανίσουν μέσα σε ένα θάλαμο αερίων...
Το άλλο συμπέρασμα που βγαίνει είναι πως, ξανά, οι γνωστές "επαναστατικές" και "πεφωτισμένες" μειοψηφίες καπέλωσαν τη πορεία, τις διεκδικήσεις της και τον συμβολισμό της. Σήμερα, σε όλα τα κανάλια όλου του κόσμου, πρώτη είδηση είναι η δολοφονία των τριών συμπολιτών μας κι όχι η κινητοποιήσεις του κόσμου και τα αιτήματά του, όπως θα έπρεπε. Το πολιτικό αποτέλεσμα που θα επιτύγχανε και η πίεση που θα ασκούσε ο διαμαρτυρόμενος λαός, εξανεμίστηκαν και γύρισαν μπούμερανγκ. Τα κανάλια κάνουν πάρτι, εστιάζοντας στο τραγικό συμβάν και αποπροσανατολίζοντας τον κόσμο από το να σκύψει πάνω στο πολιτικό διακύβευμα, πάνω στη "ταμπακιέρα". Οι γνωστοί ακροδεξιοί τηλεαστέρες γυρνάνε από κανάλι σε κανάλι, με ύφος χιλίων καρδιναλίων, "καταδικάζοντας τη βία, απ' όπου κι αν προέρχεται" και, βρίσκοντας πάτημα, να τονίσουν πόσο δημοκράτες, ειρηνιστές και άμεμπτοι είναι. Ο κόσμος θα το σκεφτεί πολύ να ξαναβγεί άμεσα στους δρόμους, με την δυναμική που υπήρχε τις τελευταίες ημέρες για διαμαρτυρία και αντίσταση, να έχει παγώσει. Οι "γνωστοί-άγνωστοι" αγωνιστές της Ελευθερίας, πέτυχαν πάλι τον σκοπό τους...
Σε κάθε περίπτωση όμως, δε πρέπει ο κόσμος να κάτσει "ήσυχα". Να σταματήσει να διεκδικεί και να αγωνίζεται. Πρέπει όμως οι δολοφόνοι-προβοκάτορες να απομονωθούν. Και αυτό είναι ευθύνη όχι πρώτιστα της Αστυνομίας, αλλά όλων ημών, των ειρηνικών και ουσιαστικών αγωνιστών. Πρέπει να κλάψουμε τους νεκρούς μας, αλλά τους χρωστάμε να συνεχίσουμε τον αγώνα για μια δικαιότερη και πιο ανθρώπινη κοινωνία. Να ανατρέψουμε τις συνθήκες που τους εξόντωσαν...
Να σημειώσω, κλείνοντας, ότι οι χιλιάδες άνθρωποι που συγκεντρώθηκαν χθες έξω από τη Βουλή και όσοι προσπάθησαν να εισβάλλουν σε αυτή, δεν ήταν κουκουλοφόροι. Ήταν κανονικοί άνθρωποι, με πολιτικά, με φανερή ταυτότητα, με πρόσωπο, χωρίς κουκούλα... 

2 σχόλια:

  1. Αν και η λέξη προβοκάτσια χρησιμοποιείται σήμερα από πολλούς με σκοπό να αποποιηθούν τυχόν ευθύνες τους,εν τούτοις η περίπτωση των αδικοχαμένων θυμάτων της Marfin θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μία περίπτωση προβοκάτσιας.Δεν μου κολλάνε πολλά στοιχεία της υπόθεσης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το παραπάνω post το έγραψα και λίγο εν βρασμό ψυχής. Την πιθανότητα προβοκάτσιας, όμως, δε την αποκλείω ούτε εγώ. Υπάρχει όμως και η πιθανότητα να μην είναι προβοκάτσια. Ποτέ δε θα μάθουμε. Δε θέλω να πιστέψω πως τα άτομα του ευρύτερου αντιεξουσιαστικού χώρου έχουν ξεπέσει τόσο πολύ. Ο καιρός θα δείξει. Και ζητώ συγγνώμη αν το post δεν ήταν 100% ψύχραιμο, σφαιρικό κι αντικειμενικό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή